Ruś osiadła w dolinie górnej Łyny, pomiędzy zalesionymi wzniesieniami, przypomina zagubione wsie w górach. Stojące obok siebie domy są jakby przylepione do stromej skarpy. Przez to zwykło się nazywać tę okolicę Szwajcarią Warmińską lub też po prostu Wschodniopruską.

Z Rusią jestem związany od 1979 roku, kiedy wraz z żoną Teresą nabyliśmy niewielki domek przy drodze „do lasu”. Był to czas tzw.” imperium łańskiego” ,wtedy wstęp do lasu był ograniczony, lub zakazywany, a jego bezpieczeństwa strzegła zamykana na noc brama i buda z psami.

Rok 2004 mieszkańcom Rusi upłynął pod znakiem Jubileuszu 630-lecia wsi. Bawiono się na wielu imprezach, po Jubileuszu pozostały też trwałe ślady w postaci pięknej sali gimnastycznej przy szkole; dzieje i pradzieje, ludzie i przyroda zostały opisane w wydanej książce „Ruś nad Łyną” ,a na dotychczas zapomnianym cmentarzu w Jełguniu stanął krzyż, upamiętniający spoczywających tam ewangelików i katolików – mieszkańców tego zakątka Warmii.